De Oerknal, eenvoudig uitgelegd?
Door Ingrid Wijngaarde
In ons sterrenstelsel, de Melkweg, is onze eigen zon één ster te midden van 50 tot 100 miljard sterren. Wetenschappers zeggen dat er vijftig miljard van die sterrenstelsels zijn! In de jaren 1920, deed de Amerikaanse astronoom Edwin Hubble (de satelliettelescoop Hubble is naar hem vernoemd) een van de meest revolutionaire ontdekkingen. Na maanden en maanden van aanhoudende, uiterst nauwgezette bestudering van de middernachthemel, concludeerde Hubble dat het heelal zich uitbreidt. Alle verre sterrenstelsels nemen toe in afstand van ons en van elkaar. Hubble deed de revolutionaire ontdekking dat ons heelal zich uitbreidt, omdat zijn metingen aantoonden dat de verre sterrenstelsels alsmaar verder van elkaar en van ons kwamen te staan. Tegenwoordig betwist niemand meer deze theorie: de sterrenstelsels stonden vroeger dichter bij elkaar. Het gevolg van deze bevinding is dat je kunt concluderen dat op één of andere ogenblik in het verre verleden alles wat wij ooit in het heelal zouden kunnen waarnemen, op één en dezelfde plaats heeft gestaan. Die enorme hoeveelheid energie zou samengepakt zijn in een enkel punt met onbegrensde dichtheid. Tien tot twintig miljard jaar geleden (omdat we “tijd” meten in het ruimte-tijd kader, dat daarna ontstond) “explodeerde” dit. Dat was de Oerknal. Een voorstelling te maken van de oneindige hitte op “tijd nul” van het ontstaan, is net zo onmogelijk als een voorstelling te maken van dat punt van oneindige dichtheid. Om het licht dat hiervan uitging te bevatten, is ook een zinloze inspanning, omdat licht, zoals wij het kunnen zien, niet bestond. Een ander niet te bevatten aspect van deze theorie is dat het punt zich niet in een ruimte bevond, want er was geen ruimte. Omdat E=mc2 begon enige tijd na de explosie materie, in plaats van straling (= licht) te domineren in het heelal. Het heelal breidde zich uit en koelde ver genoeg af om elektronen en kernen in staat te stellen om stabiele atomen te vormen. Materie kon beginnen samen te klonteren onder invloed van zijn eigen zwaartekracht, wat het proces in werking stelde dat uiteindelijk zou leiden tot het ontstaan van sterren en sterrenstelsels, planeten en manen. Tien tot twintig miljard jaar na het begin, vinden wij het heelal zoals wij het nu kennen. De Engelse astrofysicus, Stephen Hawking, schrijver van de bestseller A Brief History of Time (Een korte geschiedenis van tijd), heeft het in zijn doctorale dissertatie op Cambridge Universiteit in 1965, over het toentertijd nieuwe idee van “zwarte gaten.” Massieve sterren die al hun kernenergie opbranden en imploderen door de kracht van hun eigen zwaartekracht. Men zegt dat ze in een punt van oneindige dichtheid zijn samengeperst en in een oneindige ruimte-tijd kromme zijn beland, van waaruit geen licht ooit kan ontsnappen. Fysici zijn nu overtuigd dat deze theorie waar is. Zij noemen dat ineengestorte punt van oneindige dichtheid, een singulariteit (een ongewoonheid: een punt in de ruimte-tijd waar de natuurwetten hun geldigheid verliezen). Hawking nam de theoretische resultaten van zijn onderzoek en de theorie van Hubble over een uitbreidende heelal en begon vanaf onze huidige tijd terug te rekenen. Hij concludeerde dat als wij ver genoeg teruggingen in de tijd, het heelal samengeperst zou kunnen worden in één zwart gat: een singulariteit. Hij veronderstelde dat het hele universum begonnen moest zijn als zo’n punt van oneindige dichtheid, een groot (of juist klein?) zwart gat!
Mijn vraag is: hoe heeft dat zwart gat, kunnen exploderen, terwijl alle kracht naar binnen, op implosie, gericht is? Misschien kan iemand dit in eenvoudige, begrijpelijke woorden vertellen? Kunt u een oerknal krijgen uit God? Er zijn sommigen die geloven dat de oerknaltheorie het bestaan van God juist bewijst en het Bijbelse verhaal van schepping ondersteunt. Iemand moest immers die initiële singulariteit beginnen. “In den beginne,” om nogmaals de eerste woorden van de Heilige Schrift te citeren, “schiep God de hemel en de aarde.” Als resultaat van de oerknaltheorie van singulaireit, zouden zij Genesis 1:1 dan als volgt willen lezen:
In den beginne schiep God alles wat er later zou zijn en wat we nu Hemel en Aarde noemen, evenals de wetten die daar het gevolg van zijn. God zorgde ervoor dat dit alles begon te gebeuren. En toen zei God: er zij licht en er was licht …. Het Bijbelse verhaal van de schepping zou niet weersproken kunnen worden als u dit doet.1 Alleen … zo is het niet gegaan. Het scheppingsverslag vertelt mij dat God het werk niet slechts begonnen is, Hij heeft het ook voltooid! Op de zesde dag … niet in het zesde millennium of het zes miljardste jaar!
1. Over Schepping en Evolutie, Dwight K. Nelson, hfst 4: Kun je een oerknal krijgen uit God?, ISBN 978-90-811904-3-5, Bestellen? Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.)
Reacties
Dit impliceert ontegenzeggelij k dagen van 24 uur. En overal in de Bijbel waar er melding wordt gemaakt van dat God in 6 dagen geschapen heeft en op de 7e heeft gerust. En Jezus die het dan kennelijk ook verkeerd begrepen zou hebben, toen Hij heir op aarde elke 7e dag ruste; en Zijn discipelen die zelfs rusten toen Hij in het graf lag?
De redenering van 1000-en jaren gaat echt niet op. Want dan kom je in de knoei met de rest van de Bijbel, tenzij je dat hele boek maar nonsens vindt.
Ik verwonder me er altijd over dat christenen de sabbat van de 7e dag verwerpen, maar voor de zaterdag de zondag invullen, waarvoor ze geen Bijbels bewijs hebben, maar slechts het gebod van de kerk.
Nogmaals, lees mijn boek. Zie mijn antwoord op jouw volgende post.
Daarom is het zo betekenisvol, dat Hij ons uitnodigt op ZIJN DAG, niet die van de jood of de sabbatvierende christen. Hij bepaalt dat het een rustdag moet zijn, want het is zijn dag.
In Genesis zie je heel duidelijk dat hij dagen van 24 uur heeft geschapen: zes keer staat er "avond en morgen is de .. dag". En op de zevende van die cadans staat er dat Hij heeft gerust.
Exodus 20:11 geeft ons een eensluidende verklaring: OMDAT hij in 6 dagen heeft geschapen en op de 7e heeft gerust (is gestopt met scheppen), heeft Hij bepaald dat die 7e dag een rustdag zou heten, voor de hele schepping.
Wij gaan op de 7e dag a.h.w. bij God "op de koffie" -- is dat niet fijn! Hij nodigt ons uit. Zouden wij die uitnodiging afslaan, omdat we wel betere dingen te dien hebben?
Lees mijn GRATIS e-book over dit onderwerp op: promiseministry.nl/.../...
In het Engels en Nederlands.