Dit tekstgedeelte spookt al dagen door mijn hoofd. Wat bedoelt Paulus? Spreekt hij van een leven als geest na de dood? Hoe begrijp ik dit en hoe leg ik het aan een ander uit?

Zoals altijd, moeten we EERST de context raadplegen. Waar heeft Paulus het over?

Paulus spreekt zijn verlangen uit om te leven voor de verkondiging van het evangelie en over zijn frustratie dat hij in de cel zit en schijnbaar niet kan doen wat hij zo graag doet. Hij vraagt om gebed voor kracht om vol te houden tot de dood, die zeker zal komen, want Paulus wist dat hij niet levend de gevangenis van de keizer zou uitlopen. (vs 19,20)

Daarom mijmert hij over 'de winst' die zijn gevangenschap voor het evangelie heeft opgeleverd:

1. de hele keizerlijk hofhouding heeft over Christus gehoord, want hij heeft zijn mond niet angstig dichtgehouden; (vs 12,13)

2. de broeders hebben daaruit moed geput, at het niet uitmaakt in welke situatie je je bevindt, je kunt altijd en overal van Jezus getuigen. Daarbij werkt God met alles - oprechte en onoprechte verkondiging, Zijn woord keert nooit ledig terug. (vs 14-18)

Hij zegt: mocht het zo zijn dat ik blijf leven, dan zou dat voor mij geen verschil uitmaken: de reden om te willen blijven leven is Christus en te sterven ter wille van Jezus is winst. (vs 21)

In gevangenschap of in leven, mijn leven zal er een van werken en vrucht dragen zijn. M.a.w. mijn houding zal niet veranderen – ik voel de druk op mij voor beide opties. (vs 22)

En dan verklaart hij in vers 23 wat hij bedoelt. In een moeilijke vers, dat totaal verkeerd vertaald is als: “heen te gaan en met Christus te zijn … is verreweg het beste.” Maar dat is niet wat hij aan de Filippenzen schrijft!

Paulus schrijft (letterlijk): “vrijgelaten te worden om te gaan en een (Gr.: syn) met Christus te zijn" Paulus heeft het niet over met Christus te zijn in een leven NA de dood. Paulus heeft het over geïdentificeerd te worden met Christus door te ondergaan wat Christus heeft ondergaan - IN te sterven voor het evangelie.

Hij leeft IN Christus en in al zijn brieven is zijn persoonlijk getuigenis steeds weer dat een Christen het een eer moet vinden om ter wille van het evangelie “te lijden zoals Christus geleden heeft”. Als je dat lijden doorstaat, dan wacht jou als kroon op jouw werk de gerechtigheid die Christus voor elke overwinnaar in bewaring houdt. Paulus benadrukt in al zijn brieven dat zijn gevangenis het gevolg is van de verkondiging van redding door Jezus' dood en opstanding - een dwaasheid voor Grieken, een godslastering voor Joden.

Voor Paulus kon ‘de bevrijding’ uit de Romeinse gevangenis maar op twee manieren komen – als een dode of als een levende. Hij nam genoegen met beide mogelijkheden met, voor en in Christus.

Paulus vond overduidelijk zijn gevangenschap een enorme kwelling. Hij hield krampachtig vast aan de hoop er als een vrij mens uit te komen, maar ergens wist hij dat dat niet zou gebeuren. Paulus was een redenaar. Zijn lust en leven was op een zeepkist te staan en het evangelie te verkondigen tot redding van levens – hij die eertijds op weg ging om levens te beëindigen. Nu zat hij gekluisterd in een cel en was hij afhankelijk van anderen om voor hem op te schrijven wat hij wilde zeggen. Elke spreker weet hoe frustrerend dat kan zijn, je gedachten door een ander op papier te laten zetten, met de vertraging die opschrijven aan je gedachtenuiting geeft en de bedoeling die de ander soms niet in woorden kan vatten. Eenieder die weleens gepreekt heeft met een ondeskundige vertaler weet hoe dat voelt.

Paulus stelt zich volledig in dienst van Christus: nu ik in de dodencel zit, werk ik vanuit hier voor uw behoud en als ik zou mogen leven, zegt hij, zou dat nog steeds ‘om uwentwil’ zijn. (vs 24)

Laat je geen angst aanjagen, moedigt hij de Filippenzen aan, niet door mensen en niet door situaties, want “aan u is de genade verleend, voor Christus, niet alleen in Hem te geloven, maar ook voor Hem te lijden, in dezelfde strijd, die gij eens van mij hebt gezien en nu van mij hoort.” (vs 29,30)

CONCLUSIE: Paulus spreekt niet over een nevelig lichaamloos leven na de dood. Paulus spreekt over IN Christus zijn en de eer te mogen doorstaan wat Christus voor hem heeft doorstaan – zelfs tot in de dood.

Duidelijk?